kelimesiz kaldým bugün...
ismini anacakken kekeme oldum sana
ve yalvardým gözlerime ’nolur aðlama’...
yine neden söyleyemedim seni,
hangi karanlýkta boðulmuþtun ki
yarým andým ismini,
hasretim bilmez misin,
ne çok öldürdün beni...
neyim kaldý gözbebeðimde
donmuþ resminden baþka,
neyim kaldý kalbimde,
baðýþlanmadýk aþka...
söylesene kara günüm,
sana olan sevdamýn,
karavana dediði,bu kaçýncý ýska...
ismini anmama izin ver artýk,
ölmedim de,aç gözlerini ve sarýl,
sonra istersen bir daha öldür,
öldür ve darýl,
ey karanlýk,sen de duy beni,
en þiddetli depremlere kurban git,yarýl...
þimdi gözlerimi kapatýyorum...
’rüyam bitti uyandým artýk’
diye bir ses duyuyorum,
’günüm’ geldi artýk hissediyorum
dilimde takýlmýyor iþte söylüyorum,
’roj-da’, seni seviyorum....
SELÝM YILMAZ
roj-da: ’gün verdi’ anlamýndadýr...
fotoðraf: SELÝM YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.