Yürüdükce yollar, topuklarýma battý...
Birini seveyim dedim,
yürek gitti densizine çattý...
Yusuf’da bendim bu sevda’da
mecnun’da...
Aðlataný sendin,
sevda’dan kaçanýda...
Düþürmedim bir an olsun dilimden adýný,
ciðerlerime deðin çektim,
doyamadýðým o anlýk tadýný,
senden sonra sevemedim ben hiç bir Kadýn’ý...
Bir ses ver Ey Sevgili.!
Yoksa sen ahraz’mýsýn . ?
Kýrlangýçlar koydum omuzlarýma,
þiirlerimi baðladým kanatlarýna,
avuçlarýmdan salýverdim nefes aldýðýn yurduna,
olur ya belki görürsün,
görürde okursun,
okurda anlarsýn umuduyla...
Ey sevgili.!
Yoksa sen KÖRMÜSÜN?
Unutayým diye kendimi avutuyorum,
unuttum dediðim an, yeniden anýmsýyorum,
mektuplarýný okuyup,
resimlerimizi hergün teker teker yýrtýp yakýyorum...
Ýlaçlarýmý da artýk býraktým,
almýyorum...
Sigaraya dört elle sarýlýyorum...
Bak;
bak Ey Sevgili, yorgan döþek hasta yatýyorum,
yarýn öleceðim desem;
Sende orada ÖLÜRMÜSÜN ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.