Hüznümü doldurduðum avuç içlerimden yeniden doðuyorum...
Yokluðunu yontuyorum,
kirpiklerimle suretime...
Harf harf susuyorum en kefensiz kaldýðým yerden,
önümde bir uçurum,
ayaklarým yalýn,
sensizliðin girdabýna düþüyorum...
Boðazýmda bir bir düðümleniyorken tüm cümle’ler,
ve yüreðimde’ki vuslat yerine Sükût’a býrakýyorken,
seni yazýyordum...
Ve yazdýðým yerlerden,
susmayý öðreniyordum en meczup halimle...
Gözlerimi yumdum,
gülüþlerime bir anlaþýlmaz lehçe koydum...
Heybe’me ordan burdan kalma ’’Biz’’ koyuyorum,
biraz hayallerimiz’den,
biraz’da hüznümüz’den...
Sýrtýma yükleniyorum tüm soyutlandýklarým’la;
Yollara düþüyorum, tatmadýðým Aþk-ý Derun uðruna...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.