DİLSİZ ŞEHİR

Bugün sislerle resmini çizdim bulutlara,
Buzlu kaldýrýmlarda büyüdü içimdeki çocuk;
Düþe kalka….
Saçlarýmda savrulan yarým yamalak bir mazi,
Sessiz bir hýçkýrýk bitirdi, bu son ümidi.

Hüzzam bir þarký misali girme yüreðime.
Yalnýz, maviler kalsýn gökyüzümde.
Gönlümün deryasýnda bir bahar delirir,
Nefesim kesilir bu alaca karanlýk ikliminde.

Çok geceler devirdim pencere kenarýnda.
Yalvaran nazarýmla, kafaný yorma.
Ne efsunkar imiþ kuytularýnda boðulmak.
Her köþe baþýnda ayný yüzü bulup,
Ayný hayale tutunmak…
Aldýrma sitemkar suskunluðuma...
Dudaðýma bir tebessüm ver gideyim,
Ayaklarým rehin kalsýn,
Ben gideyim….

Adým adým sayýklarken memleketi,
Seher tadýnda, keþkeler bastým yarama.
Eylül yandý, sen buz kestin koynumda.
Bana kumdan kalelerimi deðil,
Kahrolasý duvar yazýlarýmý ver…
Alacak verecek kalmadý nasýlsa.

Bu sevda yarým kalsýn, ben gibi…
Ne bir damla yaþ yaksýn gözlerimi,
Ne de acý bir nefret…
Býçak gibi kes al sinemi,
Adým, adýnla kalsýn; ben gideyim…
Yarin gözlerini gözlerime çak; gideyim…..

Ey Dilsiz Þehir!
Konuþsana….
Bir sen þahitsin sefil yalnýzlýðýma,
Boþa yüreðini yüreðimle yorma.
Bana bir vuslat yalaný söyle ; gideyim
Bir nefeslik ah kalsýn ardýmda…
Ah….
Kapatma kapýlarý n’olur
Ýzin ver gideyim
Yarin gözlerini gözlerime çak gideyim….

Ulkuguven
Sosyal Medyada Paylaşın: