Büyük ihtimalle ölmüþtük. Bir gece, ansýzýn… Öyle böyle deðil hem de, ne kadar seviyorsak o kadar ölmüþtük. Cansýz bir beden okunuyordu yüzümüzden, sen yüreðime dokunuyordun usulca ve o an, iþte o an þiir tadýnda bir maviliðe uzanýyorken ellerin Karýþýyordu sesine sesi, en sevdiðim þairlerin.
Büyük ihtimalle ölmüþtük sevgilim. Ben eski bir sokakta, salaþ bir meyhanede, sarhoþluðun esiri olmuþum ki ben, -hâþâ!- dudaklarýma dudaklarýndan baþka bir þey sürmezken, sýzýyorum düþtüðüm yerde ve yüzün uzakta bir yerde beliriyor, aþk henüz tedavülden kalkmamýþken.
Ölmüþtük sevgilim, bu defa eminim. Ve ben ölürken usul usul nasýl oluyorsa gözlerin geliyor aklýma. O an cenneti yaþýyorum, cehennemi yaþatýrken bu hayat. Biliyorum… Gözlerinin Tanrýyla bir ilgisi var muhakkak.
Baþak AYDIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Üvercinkaa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.