Yaz dedi Tanrı

"O dolaþmýþ daldan dala, savurmuþ yüreðini,
Ben bölmüþüm yüreðimi baþkaldýran dizelere.
Acý çekmek özgürlükse, özgürüz ikimiz de..." H. H. Korkmazgil


Yaz dedi Tanrý...
Þair olmak deðildi asýl mesele.
Kâðýtlara kazýmak suretini
ve dizelere eklemekti gözlerini.
Yazýnca yaðmur yaðardý buralara,
sýrýlsýklam severdi âþýklar,
umutla bakardý sokak çocuklarý
ve ben seni özlerdim.

Yazýnca Attila Ýlhan olurdu dizeler,
kaldýrýmlarda yaðmur kokusu derdi bir ses kulaðýmda,
seni çalardý tüm radyolar.
Yazýnca annemin o sýcak çorbasý ýsýtýrdý içimi.
O dolaþýrdý evimin köþelerinde,
balkonumda o küçük saksýlar
ve çiçekler açardý içinde.

Severdim, yana yakýla
her vakit öncekinden daha fazla severdim.
Okuduðum kitaplarda,
sayfa baþýna attýðým tarihlerde
ve satýr aralarýna iliþtirdiðim þiirlerde en çok da.
Sonra notalara düþerdi adýn,
seni söylerdi naðmeler plaklarda.

Eski bir kütüphanede rastlardým sonra sana,
sen yasaklý bir kitap olurdun,
bense aranan her sokak baþýnda.
Ben seni severdim,
sokaðý devriyeler basardý.
Yaka paça götürürdü polisler.
Ýçimde militan duygular,
baþkaldýran dizeler.
Ýçeride mahpusluk, içeride korku,
bir düþünce suçu benimkisi.
Seni düþünmek olsa gerek, öyle söylediler.


Baþak Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın: