Bu þehir seni benden ödünç almýþtýr, olur ya… Geri getirir bir sabah kuþlar konarken pencereme sabahýn ilk ýþýðýnda. Ya da dar bir sokakta geçmiþi adýmlarýmla anarken, bir ses böler dalgýnlýðýmý, ben ki ayak seslerinden tanýrým aþký. Getirecek biliyorum, Ýstanbul’u seyrederken bir akþam vakti, vapurda martýlara simit atarken yahut yudumlarken tavþankaný çayýmý.
Ben tenhalarda eski bir mekânda oturacaðým yine, bir kahve ýsmarlayacaðým orta þekerlisinden. Yanýmda baþucu kitabým, bütün kitaplar seni anlatacak kuþkusuz ve bir þiir okunacak fonda Edip Cansever’den.
Sen yine kapýmda biteceksin bir sabah, aþk aceleye gelmez diyeceðim, ama sen getireceksin. Acele iþe þeytan karýþýr, acele aþka a y r ý l ý k. Sen yine çayýna iki þeker atacaksýn ben bir tutam yalnýzlýk.
Getirecek seni bu þehir. Nasýl aldýysa solumdan, öyle iliþtirecek. Sessizce, usulca koyacak þiirime, adýný umuda ekleyecek. Ve çalacaksýn kapýmý… Bir gece vakti ya da sabah, aceleyle çalacaksýn.
Ben seni yazacaðým kâðýtlar dolusu, sen yine “þiir” olacaksýn.
Baþak Aydýn Sosyal Medyada Paylaşın:
Üvercinkaa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.