ZAMANSIZ GİDİŞLER

Gittin…
Bak, avuçlarýmda kýrýk dökük umutlar…
Halimi görenler soruyor tek tek,
Bu hüzün dolu bakýþlar, bu gözyaþý da neyin nesi?
Takvimlerden haber yok.
Býraktýn beni köhne zamanlarda.
Þimdi günlerden sensizliðin ertesi…

Pencerenin buðusuna yazýyorum adýný.
Soðuðu bu yüzden seviyorum belki de.
Dalýyorum uzaklara…
Susuyorum…
Sonra soruyorlar bana,
Sevdiðin mi o hep düþündüðün diye…
Duraksýyorum birden,
Evet diyemiyorum,
Kilit vuruluyor dilime.
Ah sevdiðim…
Demek bu kadar bariz
Her saniye aklýma düþüþün.
Demek içimin titrekliði de bundan,
Bundan hep seni üþüyüþüm…

Senden sonra dýþarý çýkmýyorum artýk.
Gülüþlerim inletmiyor yeri göðü.
Deðmiyor o masum yüzüm gökyüzüne.
Gezip dolaþmýyorum,
Seninle gittiðimiz yerler haritada silik.
Gitsem de fark etmez zaten,
Sensiz her þey bir o kadar eksik.

Hüzünlü þarkýlar dinliyorum þimdi.
Senden arta kalanlarla yetiniyorum.
“Benzemez kimse sana” ile baþlamýþtý bu sevda,
“Þimdi uzaklardasýn”’la avunuyor artýk gönlüm…
Ah be sevdiðim.
Naðmelerde saklý yüreðimden göçüp gidiþin.
Bir ressamýn en pahalý eseri gibi,
Duvarda asýlý artýk o masum bakýþýn...

Ama sen yine de üzülme.
Yanaðýna yaþlar düþmesin benim yüzümden.
Ben seni yine þarkýlarda dinlerim,
Þiirlerde okurum.
Kaðýtlara iþlerim nakýþ nakýþ suretini.
Sen yine de üzülme sevdiðim.
Alýrým yeþile çalan gözlerini,
Saklarým gözbebeðime.
Sonra açmamaya ant içerim,
Bir ömür benle olasýn diye…

Baþak AYDIN

10.03.2011



Sosyal Medyada Paylaşın: