YALNIZLIK...

Gittim...
Sessiz çýðlýklarýný duyar gibiydim.
O sevda sözleri, veda nutuklarý, birkaç damla gözyaþý...
Bavuluma iliþtirdiðim birkaç þiirim,
Kafiyesi olmuþtu gidiþimin.
Ayýrmýþtý yollar, elvedalardý dilimizde kalan,
Bir bize iyi gelmemiþti sanýrým, her þeyin ilacý olan zaman.

Hoþçakal’a sýðarmýþ demek ki bir aþk,
Yüreðimize gömdüðümüz duygular,
Mezar olurmuþ yattýklarý yerde.
Demek her þeyin bir baþý, her aþk’ýn bir sonu varmýþ.
Susarmýþ insan, fýrtýnalar kopsa da içinde.

Sonra þiir olurmuþ,
Yalnýz bir þairin lirik dizelerinde.
Yüreðe dokunur, gözden akarmýþ.
Kaleme bulaþýr, kaðýda sýzarmýþ.

Kapýlar çarpýlýrmýþ bazen,
Gidilirmiþ ardýna bakýlmadan.
Tren istasyonlarý, otobüs duraklarý..
Zamansýz gidiþler, umutsuz haykýrýþlar..
Aslýnda o durakta hep beklermiþ insan.
Yollarla barýþýrmýþ bir gün,
Yalnýzlýða elbet alýþýrmýþ...

BAÞAK AYDIN

Sosyal Medyada Paylaşın: