Dün gece öldüm bir anda hem de. Düþünce düþlerimden hiç beklenmedik vakitte, düþtüðüm boþluðun ellerinden tutuyorum, ölüyorum olmayan bir gezegende, hem de öylesine.
Þimdi her yer gri bir hüzün, gülmenin ölümü düþüyor yüzüme ve ben ölmeyi þimdi anlýyorum. Düþünce yaþlar gözümden hiç beklenmedik vakitte, gözlerime güneþler ekiyorum sarý sýcak ölüyorum olmayan bir gökyüzünde hem de öylesine.
Yazdýðým, çizdiðim her ne varsa seninle baþlýyor, sense ölüyorsun içimde ve ben ölmeyi þimdi anlýyorum. Düþünce satýrlar kalemimden hiç beklenmedik vakitte, seni yazýyorum, ölüyorum olmayan bir þiirin kafiyesinde hem de öylesine.
Satýr satýr ölüyor içimdeki çocuk; þiir kadar büyüyor. Vakitlice ölmüyor tüm þairler ve ben ölmeyi þimdi anlýyorum. Ölüm bölüyor gecelerimi, ben rüyalarýmý sana yoruyorken. Öylesine ölmek nasýldýr bilemezsin, ölesiye yaþamak varken.
Baþak Aydýn Sosyal Medyada Paylaşın:
Üvercinkaa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.