Ýnsan hayatý ne tuhaftýr...
Kazananlar, kaybedenler,
acýyý aþ edenler,
acý çektirmeyi meziyet bilenler,
arkalarýnda býraktýklarý enkaz’a bakmadan, düþünmeden,
gidenler,
baþkalarýndan bulamadýklarý için ,
birilerine gelenler,
çay bardaðý misali,
ellerinden kaymýþcasýna insanlarý kýranlar...
Siz hiç kýrýlan bir bardaðýn,
dudak sahibinin üzerine dökülmeden,
kirletmeden tat verdiðine tanýk oldunuz mu ?
Kýrýlan ne olursa olsun, mutlaka sýzýntý verecektir...
Belki de bu yüzden’dir,
hep kýran insanlarý affedemeyiþimizin ardýndaki gizli gerçek...
Unutmayýn ki ’’Kýrdýðýnýz yerden incinirsiniz’’...
Bir otel odasýný kullanýr misali yüreklerimize gelenler...
Sanki gündelik tutulan odalar gibiyiz,
bugün kalayým, sýðýnayým’da yarýna’a Allah kerim dercesine,
geliþleriyle umut ýþýðý olurlar,
kararan umutsuzluklarýnýza...
Ýçinizde gizli saklý kalmýþ ne varsa açýða çýkartýrlar,
beslenirler, sizlerden ne kadar faydalanabilirlerse,
dibine deðin sizdedir ler...
Alacaklarý kalmamýþsa yeni gidiþlere çoktan kesilmiþtir tek kiþilik biletler...
Bu hep böyledir...
Sirkülasyon dediðimiz olaydan bir farký yoktur...
Devamlý devirdaim olmaktadýr...
Birde geliþlerinde ki,
’’Ben öncekilere benzemem, beni asla onlarla karýþtýrma,
ben kalmak için geldim’’ demeleri...
Bitiriyor insan’ý iþte o an...
Zaten ilk gidenler,
kalmak için geldim diyenler deðilmiydi hayatýmýz da ?
Ýþte bu yüzdendir ’’Gitmek istedi ve gitti.Bundan dýr dilimin kal demeye lâl oluþu’’...
Tüm suç’u,
hatalarý,çekilmesi ne kadar güç olan ne var ne yoksa,
yüreðinizin tam’da orta yerine camii avlusuna býrakýlmýþ çocuk misali,
öylece býrakýr giderler...
Hep haklýdýrlar gidenler/kendince....
Kalan tekbaþýnalýðýyla kalmakta,
ödenecek tüm hesaplar sýrtýndaki týka basa dolu küfe gibidir...
Tek tek ödemeye baþlar,
tam bitti dediði anda bir yenisi çýkagelir...
Sonuç aynýdýr...
Deniz’e düþen yýlan’a sarýlýr;
sözünün gerektirdiði gibi sarýlýr dört elle yeni gelene...
Bilirdir oda gidecektir,
lakin umut dünyasýdýr....
Aklýnda devamlý ’’Belki’’ ler vardýr,
belki bu kez yanýlmam,
belki bu öncekilerden farklý dýr,
belki bununla yakalarým elimden rüzgar’a teslim ettiðim,
uçurtmalarý dercesine...
Ve koskaca ömür böylece geçip gider...
Giden gitmiþtir,
gelen’se gideni aratmaktadýr...
’’Deniz’i seven alýþmaladýr gel-git lere’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.