Yolum düþtü kendime...
Kendimle yüzleþmek adýna,
vardým yine kendime...
Oturdum bir ayaðý sallanan tahta iskemleye.
Bir sigara yaktým kendimden emin,
demli bir çay söyledim kendime,
kendim doldurdum,
yudumladým...
Baþta nasýl gireceðimi bilemedim,
nasýl baþlayacaðým aklýmý kemiren konuya.
Sonra...
Aslýnda ben... dedim...
Gerisi geldi...
Gülmeye baþladým kendi kendime yine,
sinsi sinsi.
Sonra kýzdým sebepsizce.
Kalktým iskemleden aniden,
vurdum yumruðumu tüm hýncýmla,
ve çarptým aklýmýn tüm kapýlarýný hýþýmla...
Koþar adýmlarla uzaklaþýyordum kendimden,
Lakin;
Yine kendim tarafýndan enselendim,
bir kedi gibi apansýz.
Böylesine korkarmý insan,
kendinden ?
Bu denli kaçar mý kendinden ?
Topuklarý kýçýna deðecek azgýn bir hayvan gibi koþarak ?
Þu an banyodayým;
Yine kýzdým,baðýrdým aniden karþýma çýkan kendime.
Küfürlerim duvarlarý dövüyor,
fütursuzca,
Aynada ki yansýma ma...
Yerli yersiz kaþlarýmý çatýyorum,
azýlý bir düþmana bakar gibi...
Ve sonra kahkaha tufaný kopuyor,
alay edercesine...
Benim le...
Yumruklar, tekmeler savuruyorum...
O yansýmada ki aþaðýlýk herife...
Sanýrým yine fazla kaçýrdým,
yine...
Yada gelmiyor artýk bunlar iþime...
Kanýyor elim, kýrýldý sanýrým...
Kendimle kavgam da kendim zarar görüyorum...
Üzðünüm...
Özür dilerim anne...
Özür dilerim kendim...
Ve özür dilerim banyoda ki ayna...
Siz masumsunuz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.