Bir kadın vardı ve ben körkütük aşıktım...

Bir kadýn vardý ve ben körkütük aþýktým...
Ve kadýn bilmezdi,
utanmýþtým diyememiþtim ...
Sessizdi kadýn,
sadece derin derin bakardý gözlerime,
inceden bir ’’Ahh’’ eder giderdi yanýmdan,
konuþmazdý doðru düzgün...
Bir tarafta yalnýzlýk,ve kargaþa vardý,
öteki tarafta ben vardým,
tamda kendimle kendimsiz kaldýðým saatlerde susardýk...
Çocukluðumda rüzgarlarýn ellerimden çekip aldýðý,
bilinmedik uzaklara götürdüðü þeytan uçurtmam gibiydi Kadýn’da...!
Ben sessizce, ve hiç konuþmadan ’’Aþk’ý yaþarken onunla,
adýný sanýný bilmediðim,
boyu biraz kýsa,
kýçý baþý yere yakýn, sokakta görsen selam verilmez,
evlat olsa sevilmez,
cüzdaný kabarýk,
bana göre ’’Adamýn olmadýðý yerde dahi adam sýfatýna sokulamyacak ’’;
bir tipik ............. le uçuverdi...
Yaðmurlu bir sohbahar sabahýndan az sonra...
Telaffuzu bi hayli zor bir sürü sövdüm saydým,
sokaðýmdan caddeye doðru yol alan,
siyah bir spor arabanýn ardýndan...
Sonra tek dal kalmýþ sigaramý yaktým,
dizlerimin üzerine çöktüm kaldým sokak ortasýnda...
Düþündüm epeyce...
Biten sigaranýn elimi yakmasýyla geldim kendime,
yanan aslýnda yüreðimdi...
Islak kaldýrým taþlarýna yalýn ayaklarýmý sürte sürte,
uzaklara uçan uçurtmamý aramaya yol aldým...
Sosyal Medyada Paylaşın: