Hayatýn hoyratca estirdiði rüzðarda,
yalnýzlýðýmýn tekerrür ettiði,
gözlerimin adresini yitirdiði,
kaybolduðum,
kendimi kendimde aradýðým,
mevsimsiz sürgünler yediðim,
dört yanýmýn hüzün koktuðu þehrimden sana sesleniyorum...
Ey bilinmezliðim...
Boynumu büktüm,
günahlarýmý omuzlarýmdan aþaðý döktüm...
Közlerimiz hiçmi sönmeyecekti?
Kül olamayacakmýydýk?
Tüm beyaz sayfalarýmý karalayýpta gitmek varmýydý?
Yetimler gibi boynumu bükmen revamýydý?
Bak sen gideli ’Aþk’ta da sýnýfta kalýyorum...
Uðurlandýðýmdan beri gönlünden,
yaþayamýyorum...
Hadi karaya çalmadan satýrlarým,
uzat elini bir günah daha iþleyelim...
Sýmsýký sarýlalým...
Ne olurdu bir günah daha iþleseydik,
son kez...
Son kez...
Bu gece son kez sokaðýnda sabahlayacaðým,
odanýn ýþýðý düþecek belki karanlýk sokaða...
Ben güneþ bileceðim odandan sýzan ýþýðý,
sen bileceðim gökteki ay’ý...
Dileneceðim yaradanýmdan,
sevme günahlarýmdan arýndýrsýn diye seni,
ellerimden terini silsin,
aklýmdan çýkarsýn diye...
Ama sen bir günah daha iþle hatrým için,
arala perdeni,
ve son bir bakýþ fýrlat sokaðýný tamda ’Ben’ dikili yerine...
Hadi bir günah daha...
Son kez...
Son kez...
Keþkeleri bana býraktýn,
ayrýlýk ertesi sabah’a uyanmalarýnýda...
Kirli bir el gibi deðdin bembeyaz ufuklarýma,
neyim ak pak ise,
siyaha çaldýn,
beni benden aldýn,
kanamalara saldýn,
yaktýn,
yýktýn veee....
Keþke;
keþke seni seven biri var gitme diyebilseydim...
Keþke;
yutmasaydým içimden kopan çýðlýklarýmý...
Keþke;
Dur.!
Demeyi,
Yada,kimbilir belki dizlerimin kapaklarýný yere deðdirebilirdim,
Gidiþine kesilen biletini alýp,
parçalara bölseydim...
Keþke...
Þimdi belkide beklemezdim,
hiç gelmeyecek olaný...
Ýçimden geçen katar’larýn aðýrlýðýný duyurmadým,
en sýð yerinden yol alýyorum hayatýmýn denizinden...
Ve ben hala üþüyorum...
Düþüyorum...
Birlikte harcamak için kalbimde biriktirdiklerimi,
geleceksin,
döneceksin diye bahislere yatýrýyorum...
Dönmüyorsun...
Bitiyorum....
Kentimde yaðmurlarda ýslandý artýk,
içim daha da bir buz’ kesiyor...
Donuyorum...
Kendime yazdýðým mektuplarýmý postaladým,
düþerken kendimi tuttum,
gözyaþlarýmýn tuzlu tadýný yuttum...
Ki ’Aþk’ sahip oldum sandýðýmda,
kaybettiðimdir...
Kullanma kýlavuzum yok,
sanýrým sorun da bu olsa gerek...
Ýçimin sancýlarýný yok edemeyiþim bundandýr...
Her bitenle baþladýðým dý ’Aþk’...
Kimbilir belkide inadýna kirletmeye çalýþtýðým bendim...
Gitmek için hangi sözün ardýna sýðýndýn?
Kal demek için kaç cinayet iþlemeliydim bedenimde?
Kaç yaðlý ilmeði koparmalýydým boðazýmdan ?
Kaç gece yummadan gözkapaklarýmý,
aydýnlýðý beklemeliydim...?
Gidiþinin intikamýný almadým kimseden,
hesabýnýda ödedim son kuruþuna dek...
Ama gel gör ki unutulmuyor iþte neylersin...
Kentime düþen bir damla yaðmur,
peþi sýra çýkan yedi renk...
Ve biliyormusun;
her kan damlamda bile senden kalmalarým var hala...
Aldýðým verdiðim nefes aralarýnda...
Ya ben sandýðýndan çoksam sende ?
Ya sen eksilmiþ deðilsen?
Acýn içimde hala...
Biriktirdiðim yaþ’lar keza öylesine...
Bari son kez,
bir koca günaha daha adýmýzý yazdýrsaydýk...
Son kez...
Son kez sýmsýký sarýlarak...
Son kez....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.