Aşk Adamı...
Merhaba;
Benim adým Aþk Adamý.
Kimliðime bu adý yazdýrdým,
yaþamak,
varolablmek için verdiðim mücadelemde,
kendime bu adý taktým.
Sizlerin’kine benzeyen bir adým,
bir kimliðim var mý onuda bilmiyorum.
Çevremdeki insanlar bana bu isimle seslenir.
Aþk Adamý diye...
Güzellikleri temsil eder adým.
Kalbinizde var olan þeyleri,
sevgi,his ve duygu gibi...
Ama bana soracak olursanýz,
aþk’tan bi o kadar uzak halliceyim.
Gerçi ben de Aþk gibi,
çelik yelekle ulu orta gezerim ama...
Kimi zamanlar,
bir istasyonda el sallanýlýp,
geçmiþe gömülen,
ortada býrakýlan sevgili olurum...
Gözlerimden çiy taneleri düþer yanaklarýma süzülen...
Bazen de istasyondan kalkan son trenin içindeki,
son kalan bileti almýþ bir yolcu olurum...
Bir baþka istasyonda bekleyen,
sarýlmayý hasretle bekleyen,
sabýrsýz ve gözleri yolda olan,
bir kucak kadar heyecanla atar kalbim...
Ama ben en çok bütün istasyonlardaki
bekleme salonu gibiyim...
Öylesine çaresiz,
sýradan kendi halinde, öyle sessiz...
Sessizliðe aldanmamak gerek...
Az sesinizi kýsýp,
kulak verecek olursanýz eðer,
içimde gürüldeyen,
kan akýtan ýrmaklarýmýn sesini duyabilirsiniz...
Kulaklarýnýz saðýr edercesine...
Bazen kanatlarým olsun isterim...
Maviye çalan gözyaþlarým.
Buradan ta uzak diyarlar’a kanat çýrpayým.
Oradaki aþk kokan insanlara,
sevenlere sarýlayým sýmsýký.
Gözünüzü birde benim düþlerimle,
kapatabilseniz,
kavuþmak adýna,
çýrptýðým kanatlarýmdan esen yel’i hissetseniz,
beni anlamamýþsýnýz demektir.
Boþuna da uðraþmayýn anlayabilmek için...
Yaþýnýz,boyunuz benden çok büyük olabilir...
Aklýnýzda daha fazla ögeler,
bulunduruyorsunuz belki de.
Tamam,
Ona’da Amenna...
Lakin beni anlayabilmeniz için,
kanatlarýmý takýp,
uçtuðum masmavi gökyüzünde kanat çýrpmanýz gerekir...
Ýçinden geçtiðim,
yaðmur bulutlarýndan ýslanmadan siz de geçmelisiniz..
Hayalleriniz bölündüðünde,
beþ paralýk insanlara,
ceket ilikleyip saygý duymak zorunda olmanýz için,
zorlayanlar oldu mu...?
Sanmam.
Çünkü sizler,
böyle bir þeyde panikleyip kendinizi ateþe verecek kadar zekisiniz!
Oysa ben,
her gün bölünmüþ düþlerime gece bekciliði,
ve uþaklýk ederim...
Ve bunu yapabilmek içinde,
kiþiliðimi de ikiye böldüm,
týpký hayallerim gibi;
keskin bir testere ile.!
Bölünmüþ yanlarýmdan biri mutlaka sorun çýkartýr...
Böyle olduðu zaman Gökyüzüne,
bulutlara küsmek gelir içimden...
Aðlamak gelir sonra.!
Sonra zaten bir bakmýþým’ki,
müsait bir kuytuda kurþuna diziliyorum.!
Kaný deforme olmuþ,
üç beþ kendini bilmez,
Aþk’ý tanýmaz,
Aþk’ist ler tarafýndan...!
Sokak ortasýnda,güpe gündüz,
kent’in en Aþk’tan uzak yerinde...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.