Ýçine edilmiþ yüreðimin kütüðüne gözyaþlarýyla iþlenen þizofrenik bir haykýrýþtýn sen sevgili...! Oysa ki aklýnýn alamayacaðý, ve hiç bir kimsenin bilemeyeceði kadar bendesin, ama bilmezsin sen daha küçüðüm... Aðzý bozuk onca insanlar içinden özenerek almýþtým, ama bu gidiþin batarken, kalpkapakcýklarýma, ve gözçukurlarýmdan sen düþerken, ýslanýyor bak yastýðým...! Sen yine yoksun ya, bomboþ odam,yataðýmda sýcaklýðýn, kokun yok... Elimde eski bir resmin, odam hafif flu, gözlerim, gözlerinin menziline çýrpýnýyorken... Ýlmek ilmek iþliyorum seni, ve intihar planlarý iþlemekle meþgul umutlarýmla kývranýyorum...! Yorgun...! Bitik; Ve Þaþkýn bir halde... Sosyal Medyada Paylaşın:
rafet42 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.