Mutluluk Oyununda Son Perde...
rafet42
Mutluluk Oyununda Son Perde...
Bugünde senin olmadýðýn,
ve ýsýtamayacaðýn,
soðuk bir yatakta uyumaya çalýþacaðým...
Ve ölmez’de
sað çýkarsam sabaha eðer,
solumdan kalkacaðým...
Ama sen yine olmayacaksýn biliyorum...
Sana bahþettiðim sevgim,
duygularým vs.vs,
neyim var neyim yoksa,
hepsini kahvaltýya çaðýracaðým...
Ama gelen’de yok gidende;
Yalnýzým...
Giydiðin ne kadar elbisen varsa,
hepsini çýkartýp dolaptan koydum yataðýmýn üzerine,
kokunu aradým onlarda saatlerce...
Sonra çekmeceden köþesi yanmýþ eski bir resmin geçti elime...
Tam göðsümün üzerine koydum,
öyle ýsýttý’ki içimi sorma gitsin...!
Giyindim üzerimi,
en sevdiðini söyledigin parfümümü sýktým üzerime,
hani çok beðenipte aldýðýn varya...
Kýzmýþtým sana aldýðýn gün...
Pahalý hediyeleri sevmediðimi söyleyip...!
Ve seni kýrmýþtým yaa...
Ýþte o...
Sonra giderken vurupta çýktýðýn kapýdan usulca çýktým...
Kimseye söyleme ama;
gömleðimin altýna geçen yýl bayramda sana aldýðým Tiþörtü giyerek...
Ve her zaman ki nargilesini sevdiðin cafeye gittim..
Bir elmalý nargile ýsmarlayýp oturduðumuz yere oturdum...
Yan masada,
bir adam ve bir kadýn...
O kadar mutlular ki,
Týpký geçmiþteki biz gibi...
Ve o kadar zoruma gitti ki...
Keþke döküldü dilimin ucundan keþke......
Ben sana ’’MUTLULUGUM’sun adýný takmýþtým.
Ve þimdi yan masadaki adamda karþýsýndakine,
ayný cümleyi kuruyor...
Gün gelince o kadýnýnda,
en büyük ’’Mutsuzuluðu’’ yaþatacaðýný bilmeden...
Ben biliyorum,
Senden kalmýþ tecrübelerimden...
Fakat o adam henüz bilmiyor...!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.