avuçlarýnda bir tutam ýslak yaprak
acýya doyma vakti dün aðarýnca
aðaçlar birbirinden habersiz
kara þehirleri solumadan daha gülmeli
zaten soyunduðu ne varsa yenilmiþ dünya
gücenmiþ beyaza birikecek çocuklar
kuþ uçmaz kervan geçmez
bir kaç hecenin dilinde
kirlenmeyen yýldýzlarýn hatýrý sayýlacak
yaralý masallara usulca taparak
uykuya varýnca örselenmiþ külleri
aþklarý, çiçekleri, þiirleri, bahaneleri
ve daha neleri neleri
bitmeyecek yaþamýn dudaklarýnda
kanayan bir kucak toprak
kirpikleri buðulanacak düþlerin sevinçten
aðlamak yasak þimdi
terli gölgesini boðacak elleriyle mavi semaya
bir yolcuyu özler gibi dokunacak hayali
ölüme yakýn örülmüþ duvarlara inat
ufkunda belirmiþ çizgileri alev alev yanan
göðsünde büyüyen öfkenin
uzak sesini boylu boyunca yýrtacak
hüznün izini gizleyen son bir güneþ doðacak
beklemeli
.