çýð yangýný kara gözlerin susunca acýnýn dibine darý ekilir usanýnca iflah, okunur kadranýnda zaman bu yalvaran bir avuç dua deðil damaðýmda ýlýk kefir tadý adam ter kesiði yanaðýmdan tanýdý beni uzaktan
uzakta ...
yan aþýksan yan bakýþlý zebercet düþüme güneþin dengi yok onca renk sakladým içime yokluðun çok çok gelir heybeme ufalan katýk...
bu gülüþ paslý gamzesi delik akýþýr kenarýnda ýrmaðýn senin ellerin zehir kömür karasýyla yazýlmýþsa alnýndan vakitsiz silinir kar birikir kar kirpiðinin ucuna...
dirilir sanma öpünce geçer dudaðý deðil kanayan, kalbidir ince elenmiþ ne yapsa bu saatten sonra yeridir...
benzemedi bir çiçeðin adýna i mgeye bezenmedi mesela, bilmediðin kelimelerin ortasýnda savaþ verir fýsýldaþýr sanrýlar yükselince
umut yükün parmak ucunda senin ayaklarýnda çöl kumlarý leyla üþür bölünür etleri düþünce yere varýnca kendine ay ýþýr ay büyür ay leyla ölür...
uzak tan ...
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Kezban Turan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.