uyuyor topraðýn yeþilden göðsü
yalnýzlýða soyunmuþ yaz akþamýnda
yarým býrakýlmýþ ne varsa
geçiyor yüzler boyunca aklýmdan
yapraðýn yasak seviþmesi düþmeden suya
öpecek sonra en uzak kuytundan
çatlamýþ dudaklarýný süslerken gece
henüz atýlmamýþ çocuk adýmlarýný sayacak
þehir alaca gizlerini kimseye sunmamýþken daha
gülsün sesin duracaðým aþkýn koynunda
anladým kolay deðilmiþ suskunluðun
kapatma düþ pencereni geleceðim sana
özlemeyi sorma
aldanýþlarý kývranýyor kasýklarýnda sabahýn
birbirine hiç dokunmayan kelimeler bilirim
tutulmuþ sarý çiçekler gibi dað baþlarýnda
istersen titreyen bakýþlarýný çekme üstünden
vedasýz yazýlmýþ cümlelerin
.