belki ben sana yazdým bu þiiri
nereden biliyorsun /gülümse
yüzlerce renk içinde cesursun ne güzel
bazen bütün renkleri birleþtirip siyah yapýyorsun
uykusu titreyen bir sabahtý
çingenenin kýzý anadan üryan gezdiydi hatýrla
gülüp geçtiydik seninle /ne tuhaf
herkes soyunsun istiyorum þimdi
kusura bakma insanlar sahte
iki damla lirik göz yaþý deðildir bir þiir
yerli yersiz gülüþtüðümüz günleri özledim
inandým hiç kanmamýþ kadar
arýnmýþ cennetin avuçlarýna bir zaman
ne mutlu bana
býraksan beni serin sulara
salýp ayaklarýmý üþüyene dek üzülürüm
aðladýkça hatýrlarým kim olduðumu
gelincikler kýrmýzý açardý sürerdik dudaðýmýza
sokaklar, sesinde bir düðün unutmuþ
gelinin duvaðý mýydý yoksa kýrmýzý yýldýzlar
beni biraz benimle býrak diyeceðim de
biliyorum ince ince gülersin
korkuyorum kendime çýkmaktan
aþk bizi böler aþk çarpar yüzümüze deme sakýn
sonbaharda tutulduðum yaman hastalýktan
kurtulmuþtum oysa /tutuldum belki
bir adamýn kara gözlerine yeniden
kurtulmak istemiyorum bu kez üzülme
ölüm yok ucunda
korkmuyorum ölümün ucunda seviþmekten
hepimiz çocuktuk haklýsýn
yeni yetmeler þu halimize gülecekler
konuyu geliþtirme þeklini seviyorum
elma þekeri kýrmýzý seviyorum
o zamanlar okuldan dönüþünü seviyorum þimdi
ne yaparsýn gerçeðin tam kendisi deðilmiþ
biz yokken yerinden eksilen gelincikler
senden bir tane daha yok biliyorsun deðil mi
doðum günün kutlu olsun seni çok seviyorum
.