hüzün kar kuþlarý bunlar kýþ yaðdýran bulutun muþtusu kadar çoklar… kanadý nakýþlý, sesi an mesafesince duyulan yar bakýþlý kalbinde kin esamesi okunmayan sözüne hasretle uçuþmuþlar…...
üzülme tarasýn gece elif makamýndan saçýný, talan edilmiþ yürekte ince kum izi yürürken sürgün kervaný yorsun göçebe düþ, verilmiþ fermaný… düþmeden kýzýl bir ýrmaktan gittikçe kýrýlmaktan utanan gözünde dertleþsin sürmem sevsin yaþýný…...
korkma sabahý bir hevesle selamlayan gün aðarcýðý buz mavisi yýldýzdan …...
düþmesin öyle yüzün güneþi içinde sevinç seðirtsin aklýmýzdan, dirilsin emek emek yaþamak alsýnlar ay üstüne savrulan döktüðün alacayý, kaç kapý kaldýysa suçlu çýktýðýn çalsýnlar, örsünler dil yordamýyla eþiðine gül/þen bahçesinden yuvayý…...
içindeki güzel ile çirkinin taht kavgasýndan kopsa da kýyamet yine "aþk" aðlayacak ardýmýzdan … .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Kezban Turan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.