- I -
kozasýna sýðmayan sevdanýn bahar sözüyüz
ayný güneþe uzak ayný yazgýya yakýn
hep gülerken bir yaný
bir yaný hüzün bakan göðün yüzüyüz
esvabý eski bir yaðmura uyanýrken sabah
ýþýða muhtaç duvarlarýn
rüyasý üstünde tüterken daha
ömrün penceresinde
damla ile mutlu olan çiçeðin can özüyüz
önce
insan sevmeli diyordun kendince
varýncaya dek çaðlayan bir serinliðe...
- I I -
her defasýnda baþka baþka küsen
imran gülüþlü kýz çocuðuyum senin gözünde
huzmeleri saçýna toplayan dertli daðlar deðil de
gül yapraðýna sarýlýp uyuyan yollar mý seni üzen
kendi çölüne sessizce aðan kumlarýn
duasý tenine vurmadan daha
mevsim meraklý dokunuþlarýn sýcaðýnda
olsun...
hep özlediðin yeþil deðirmeninde
ýslak aðaçlarýn rüzgara deðen türküsüyüz
sonra
ölmeli diyordun gözlerinde
erinceye dek yanan kuþlarýn demine...
.