Sevda Dedikleri...
Avuçlarýmda yaðmurun elleri,
saçlarýmda asi bir rüzgâr,
Götürüyor beni fesleðen kokulu bir köy evine.
Sokaklar yokuþ, her adýmda tatlý yorgunluklar…
Sen kokuyor þimdi tüm yer ’yüzü,
yüzün kadar gülümsüyor çocuklar.
Haydar amca daha bir dertli, sazý eline alýnca.
Toprak kokusu daha bir keskin, aðaçlar daha bir köklü.
Daha bir insan buradaki insanlar
ve tek kare deðil gülüþleri çocuklarýn.
Düþ kadar gerçek yaþananlar,
düþ kadar güzel.
Sevgi öyle basit deðil harcanacak kadar.
Þimdi her yaným dað taþ,
her yaným toz toprak, gökyüzü daha bir mavi
Ve sadece çocuk ismi deðil barýþ dedikleri.
“Sev” diyor elleri nasýrlý,
elleri emek kokan nenem.
Sev ki güzelleþsin dünya,
Tohum yerine umut beslesin topraklar.
“Bir insaný sevmekle baþlýyordu her þey” diyor þair
Ve ben seni seviyorum.
Az buz deðil hem de,
memleketim kadar.
Baþak Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.