sesler duyuyorum yalnýzlýðýn ötesinden.. ne bir kaldýrýmda ne bir sahilde ben bir insan yýðýnýnýn ortasýnda yalnýzlýðýn ötesindeyim.
adým adým yaklaþtýðýný hissediyorum yalnýzlýðýn ekin tarlalarýndaki bir rüzgarýn özgürlüðünde bir yangýn gibi yükseliþini görüyorum acýlarýn ben koþtukça uzaklaþýyor mutluluklar yýkýlmýþ bir þehir gibiyim nerde talih, nerde o çiçekli bahar? içimde sanki benden uzakta bir ben var nerde o saatler, nerde o beni götüren rüzgar? haberim yok biten günden geçen mevsimden akrabayým zamanla bin kuþak öncesinden içimde kesik, acý bir yaðmur gibidir anlamsýz bakýþlar, sahte yüzler, yalan sevgiler samimiyetsiz sözler... ben ne bir kaldýrým, ne bir sahil, ne de bir nehirdeyim ben uzaklarýn uzaðýnda ben bir insan yýðýnýnýn ortasýnda yalnýzlýðýn ötesindeyim.
Hakan Zengin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hakan ZENGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.