Moloflanmýþ bir aþk’tan yaralanmýþ iki yorgun aþk/zedesiydik seninle KADINIM... Kaç karanlýðý alýp koynuma uyumuþtum... Senli hayaller içerisinde,umarsýzca... Kaçak sevdalarýn tek zanlý’sýyým ben artýk, köþe baþlarýnda adým okunur,sorgularýmda sorulan sual’ler sensin Kadýn’ým...
Þimdi benim mevsimim Kadýn’ým, hazan zamaný... Önce hayallerim bitti,ateþim yok külüm yok, dumaným yok kadýn’ým... Sen yoksun Kadýn’ým...
Kýrdým tüm saatleri senden sonra, zamandan söz edilmesin diye ... Dilimden hiç adýn düþmez oldu Kadýn’ým, satýyorum 3 kuruþa gülüþlerimi haraç mezat...
Hiç görmediðim gemiler gibi bekliyorum seni, þavkýn vuruyor yara/larýmýn en sen basýlý yerlerinden... Al’ Kadýným.! Dün gece senli hamurla yoðurdum bu þiirimi.!
Haydi çýk gel desem Kadýn’ým, apansýzca gir þu tahta kapýmdan...! Bas tekmeyi,misafir gibi olmasýn geliþlerin.! Ev sahibi tadýnda dal hane’me...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
rafet42 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.