- Kaldýr baþýný, / O gözyaþýný, / Silmeye gücüm / Yetmez mi sandýn?
Sinemde, yanar daðlar;
Bahçeler, baðlar yetim.
Bahtýnda adým aðlar;
Tahtýnda memleketim.
Yer titrer, yarýldýkça
Elim alnýnda çürür.
Ben sana sarýldýkça,
Yer gök ateþe yürür.
Hüznüme bir kez dokun,
Yoksa sahipsiz miyim?
Bahar tütse de kokun
Memleket delisiyim.
Dizimde bir velvele,
Tufan benim, volkan ben;
Varacaðým menzile,
Düþen benim, kalkan ben.
Sessizce bir çýð büyür,
Ýner de zembil zembil;
Koynumda þehir uyur,
Benim gözlerim kandil...
Kaç seher süreðimde,
Han sensin, hancý sensin.
Gitsem de yüreðimde,
Oturan sancý sensin.
Deme bir hâl kal da git,
Sözümü dinle bir kez.
Âþký kuþanmýþ yiðit,
Sanma ki geri dönmez.
Yüzüne ay vurunca,
Ben kurt olur, ulurum.
Sen çiçeðe durunca,
Çoktan gitmiþ olurum.
Gitmeliyim, el ayak
Çekilince derinden.
Gitmeliyim koþarak,
Gözlerinin ferinden.
22 Þubat 2012 / Gaziantep
Hakan Ýlhan Kurt