Ormanda Yürüyordum

Ormanda yürüyordum
Öylesine ve kendimce
Ve hiçbir þey aramamak
Ýþte buydu niyetim.

Sonra gölgeler arasýnda
Bir çiçekçik gördüm,
Yýldýz gibi parýldayan,
Bir göz gibi gülümseyen.

Yerinden koparmak isterken onu,
Ýncecikten bana:
Solup ölmemi istiyorsun.
Tutup kopararak beni? deyiverdi.

Onu kökleriyle birlikte,
Hiç incitmeden çýkarýp,
Güzel evin baþýndaki,
Büyük bahçeye taþýdým.

Büyük sakin bahçede,
Ektim onu yeniden.
Þimdi o küçük, güzel çiçek
Büyüyor durmadan, çiçek açýp, gülerek.
Goethe

Sosyal Medyada Paylaşın: