MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Manzara Ressamı Amor (Amor als Landschaftsmaler)
Johann Wolfgang von Goeth

Manzara Ressamı Amor (Amor als Landschaftsmaler)


Sabah bir kayanýn tepesinde,
Hareketsiz, dalmýþtým sisin derinine;
Gri tonlu gergin bir tül vardý önümde,
Örtmüþtü hepsini enine boyuna yine.

Bir Oðlan yaklaþtý, sokuldu yanýbaþýma,
Dediki: Ey Arkadaþ, nasýl da dik dik
Donmuþcasýna bakarsýn boþ bir kumaþa?
Boyamaya ve oynaþtýrmaya
Olan hevesini iyice yitirdin mi?

Döndüm kalfaya keza, ve düþündüm saklýca:
Kerata, bana ustalýk mý taslýyor acaba!

Devamlý soluk ve avare kalmaksa amacýn,
Dedi Oðlan, akýllýca birþey olamaz;
Bak, sana hemen bir tablo yapayým,
Hoþ bir manzara boyamasýný öðreteyim biraz.

Ve dimdik uzattý iþaret parmaðýný,
Gül gibi kýrmýzý ve narin,
Oldukça açýlmýþ halýnýn üzerine,
Baþladý parmaðýyla çizmeye.

En üste güzel bir güneþi olgun kýldý,
Muazzam parlamasýyla gözlerimi aldý,
Bulutlarýn kenarlarýný altýn yaptý,
Iþýklarý aralarýndan daldýra daldýra saldý.

Sonra hafif ve nazik taçlarýný boyadý,
Zinde canlanmýþ aðaçlarýn, tepeleri silsile geçti,
Ardarda sýrasýyla seçti, bomboþ arkalarda;
Aþaðýlarý susuz býrakmadý,
Irmaðý tamamen doðal yaptý,
Sýrf güneþin ýþýklarýyla pýrýldarcasýna,
Semadan derelere düþüp þarýldarcasýna.

Ah, akarsuyun kýyýlarýnda çiçekler açtý,
Ve orada, çayýrda renkler vardý,
Altýn ve Emay ve Erguvan ve bir de Yeþil,
Hepsi Zümrüt ve Yakut gibi, sanki deðil!

Bunlarýn üzerlerine ak ve pak göðü mineledi
Ve mavi daðlarý uzaktan uzaða,
Ki, büsbütün hayran ve tekrar yaratýlmýþ gibi,
Bakakaldým kah Ressama, kah Tabloya.

Nasýl, dedi, kanýtladým sana di mi,
Bu sanattan gayet çok anladýðýmý;
Ama asýl zorunu ilave edeceðim þimdi.

Sonra hemen sivri parmaðýnýn ucuyla
Ve muazzam titizlikle ormanda,
Tam sýnýrýnda, güneþin ýþýklarý kuvvetle
Sarý topraktan geri çarptýðý yerde
En tatlý kýzý çizdi,
Terbiyeli, zarif giyinmiþ ve kuþanmýþ,
Al yanaklarý doru saçlarýnýn altýnda,
Ve yanaklarýnýn rengi
Ressamýn parmaðýnýn ta kendisiydi.

Hey gidi Oðlan! baðýrdým, hangi üstat
Seni okuluna aldý ki,
Böyle tabi ve o kadar da kývrak
Baþlar ve bitirirsin hepsini?

Ben böyle konuþurken, öteden koptu
Bir rüzgar ve zirveleri oynattý,
Nehirde tüm dalgalarý karýþtýrdý,
Mükemmel kýzýn eþarpýný doldurdu
Ve, hayretler içindeki beni daha da þaþýrttý,
Kýz baþladý, ayaðýný kýmýldatmaya,
Yürüdü gitti gelmeye, yaklaþtý bize,
Baþýboþ hocayla oturduðum yere.

Artýk þimdi herþey, ama herþey kaynaþýrken,
Aðaçlar, ýrmak ve çiçekler ve perde
Ve kibar ayaðý, en tatlý Perinin,
Ýnanýyormusunuz, ben hala kayamýn tepesinde
Put gibi sessiz ve sakin beklemekteyim?


Çeviren: Musa Aksoy
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.