İthaf

Yanaþýyorsunuz yine, sendelenen kýlýklar,
Erkence, vaktiyle fersiz nazarlara görünen.
Sizi bu sefer hiç tutmaya yelteniyormuyum?
Yüreðimi hala o evhama eðik seziyormuyum?
Kapalý dürtüþüyorsunuz! Tamam, buyrun halledin,
Buhar ve sisden nasýl etrafýmdan kalkarsýnýz;
Sinem delikanlý sarsýlmýþ seziliyor
Cazip nesiminizle, esrarengiz esintinizin.

Beraberinizde neþeli günlerin resmini getiriyorsunuz,
Ve kimi sevimli gölgeler çýkýyor göðe;
Bir eski, yarý kýsýk efsane gibi
Ýlk aþk ve dostluk ulaþýyor yükseklere;
Acý yenileniyor, kederde tekrarlýyor
Hayatýn labirent divane seyrini
Ve iyileri sayýyor, kimi güzel saatlerde
Bahtýn kandýrdýðý, önümde ansýzýn kaybolan.

Duymuyorlar, arkalarýndan dökülen naðmeleri,
O ruhlar, benim ilk söylediklerim;
Kaybolmuþ þen mahþer,
Susmuþ, ah! O ilk aksiseda,.
Derdim sesleniyor yabancý topluma,
Alkýþlarý dahi kalbimi endiþelendiriyor,
Ve daha neler, aryamla daðlanan,
Yaþýyorsa eðer, dünyada dolaþýr elvanlý.

Ve beni çoktan kesilmiþ bir hasret yakalýyor
Sahi ve sakit, deha alemine,
Belirsiz selenlerle uçuyor þimdi
Benim peltek türküm, Eol harpý gibi,
Bir dehþet kapýyor, yaþ akýyor ardýl,
Keskin yürek, narin ve yufka hissediliyor;
Sahip olduðumu çok uzaklarda görüyorum,
Ve kaybolanlar bende gerçeðe dönüþüyor.

Çeviren: Musa Aksoy

Not:
Bu þiir GOETHE’nin dünya edebiyatýna miras býraktýðý FAUST’un giriþidir.
Sosyal Medyada Paylaşın: