Ey Yâr !

Levh’i mahfuz gizemi, yaftalar öne düþer
Anlamaz hakikati, aðyar’ý fani beþer


Ýlk emirle koþarak, gül ummanýna düþtü
Divana gider gönül, baþýna þer üþüþtü


Gül’ün yolu dikenli, âþk’a vurulmaz zincir
Dostu uymazsa yola, yürek o daim incir


Çýkýlan gerçek yolda, yolcuya zevâl vardýr
Cemâl’e güler zevat,sonu pek manidârdýr


Þafak vakti sökerken, o dem nevm’e alt olma
Belâ mümine köprü, bezm’i elesten kalma


Filkât kulluk içindir, zahir’e kanmaz insan
Yeknesak olmaz mümin, önde res’uli ziþan


Kiþi kendini bilse, o dur o yolda gevher
Cehil bulaþmaz ona, nefs’i emmare biter


Aþere-i Mübeþþer, Hak yolun aslanlarý
Bu can sana fedadýr, dedi; gül insanlarý


’Cennet yolu açýlmaz, kul iman etmedikçe
Ýman etmiþ olunmaz, kul kul’u sevmedikçe’*


Þefkati emreder Hak, Furkan o’nun rehberi
Ol merhamete ilhak, gönderdi Peygamberi



Levhi mahfuz; Her þeyin hayatýnýn ind-i Ýlâhîde yazýlmasý. Ýlm-i Ýlâhînin bir ünvaný.

Aþere’i Mübeþerre: Cennetle müjdelenen on sahabi

Bezm’i Elest; Ruhlar aleminde Allah’ýn "Ben sizin Rabiniz miyim?" sorusuna verilen Bela-Evet sözünün yeri

Nefs’i Emmare; Hayvani Nefis

* Hadisi Þerif

Sosyal Medyada Paylaşın:

Erzurumlu Selim Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Bu Hal Yaman Gül adın için Defne Yaprağı Gardaş (Erzurum Ağzı Taşlama) Mi’raç Hadisesi Ben Bir Babayım ! Bayram/sızım Ey Yâr ! Varlığın Yeter ! Gördün mü ?