genzimde boðulurken gün
cýlýz ýrmaklarýn baþýnda
söylenirdi
sallanan kiraz dalýnda yalýn
çocuksu türküm
yanmadan tutuþsaydým
kurtulsaydým aman
zaman yol yakýnken elinden
avunmayan enkaz mý
bütün bütün býraktýðýn
güneþ dilimde
uzak fakir topraklara
hakir menekþeler dikmiþ
eskimiþ tanrýlar gibisin
övünme
dövünme de karþýmda
kimim kimsem yok benim
umurumda deðilsin
muþtulara ayýp etmiþ
kucaðýnda küsüp giden mevsim
aç! aç baðrýmý bana
yoksa dize gelip yerinde
yeniden öleceksin
.