yazýk eskisi kadar deli esmiyor bu rüzgar
aslýnda baþým önde çýrýlçýplak görmeli beni
kara yaðýz gün uzandý taze çimenlerin üstüne
içine yanmýþ eski resimlerin kokusu sindi
çok uzakta diri kuþlara masal anlatýyor bir adam
alýn yazýsý diyor bütün utançlara, kimin yazýsý
güldüðümüz dünya avuçlarýma çiziyor haritasýný
huzmeler iniyor aklýma, kurutmamýþ oyunlarýn adýný
daha çocuksun diyor ben çocuk kalýyorum inatla
yüzümde dizlerimde kalan dut lekesi yaþamak
her mevsimin sonunda ahþap kapý önlerine üþüþmüþ
yaprak gibi esrik titriyorum soðuk acýlara
turuncu sabahlara ak benekli elbiseler giydiriyorum
ay dede, güneþin saçlarý bir uzayýp bir kýsalýyor hala
kirlenme diyor sonra dellenme kolay deðil anlamak
daha adýný bilmediðim çiçekleri koklayacaksýn bana
.