HALLEŞME

duydum da gýrtlaðýnda döllenen sessiz çýðlýðý derinden
koþarak geldim sana sivas. tuna boyundan geldim, hem de
deliorman’dan, kan revan içinde, feyiz alýp bedrettin’den,
avuçlarým isyan dolu,
ayaklarým kanlý toprak.
‘anlarsa ancak hemdert anlar, dedim, dertlilerin halinden,’
çünkü düþünceyi sivrilterek kocadým ben dert merdiveninde;
tohumdan tane oldum, öðütüldüm kaç kez çile deðirmeninde.
unum gönül teknesinde
kabarýp yoðruldu ak pak.

ekmeðimi piþirtmediler, içirtmediler mucizevi bardaðýn
týlsýmlý suyundan. öcüler gibi yürüdüler, sürüdüler coþkuyla
sokaklarda umudu. döküldü cilalarý göstermelik bir çaðýn.
gömülmeden kaldýlar hep
ölülerim çýrýlçýplak.
ve ben meydanlarda yakýlan kitaplarýn o en bulanýk þavkýnda
yitirdim bildiklerimi. yâranýmý seçemez, sýrrýmý açamaz oldum,
ufaldým utançtan ve paslanmaktan korktum kýlýç örneði kýnda.
ayrýlmaz denirdi, ama
ayrýlmýþtý etle týrnak.

ben seni herkesten daha iyi tanýrým, sivas. çünkü senden önce
yaþadým seni. olacaklarý görüp ürperdim, hem düþte deðil,
falda falanda deðil. kapkara ruhlarýn karanlýðý ortalýða çökünce
allahsýzlýk neymiþ gördüm
allah’ý tanýk yaparak.
ben cehennem kaçkýnýyým ve tanýrým zebanileri. onlar ki acýyla
beslenirler. enenmiþtir duygularý, bakýþlarý bakýþ deðil kezzaptýr,
dokunduðu yeri yakar. dudaklarý dantevari bir þey okur ýsrarla:
– sivas’ta yaþayacaksan
sevgiyi bir yana býrak.

sevgiyi boðazlayanlar silerken günah lekelerini kirli sakallarýna
ve yanýk et kokusuna akbabalar örneði bulut bulut üþüþürken;
pir sultan’ý ararým ve veysel’le yanarým sivas senin hallarýna,
biçilmiþ hep þairlerin
baþlarýnda ateþ orak.
birden, býçak ucu bir acý uluorta saplanýr da yüreðimin en yalýn
sahiline; telleri kopuk küskün bir saza dönüþür gözümde zaman.
korku konar yüzlere, nefesleri korku kokar doðacak çocuklarýn
mekân biçim deðiþtirir
kendisiyle çarpýþarak.

ben, deliormanlý gurbetçi, yaralar çýkýnýmla sana geldimse eðer
sana gönül verdimse sivas, tek tek öpüp okþadýmsa ölülerini,
onlar ki bizim orda canýmýza kazýdýðýmýz þehitlerle kardeþtirler.
kardeþliðin anýtýdýr
karanfil yüzlü madýmak.
bu anýtýn soluduðu alevlerde yanacak kalýtý kahpe karanlýklarýn.
yarasalar can verecek maðaralarda. dirilecek behçet’le metin ve
umudu bütün bir memleketin. duy sivas, sesini konuþan kanýn,
ne yarýnlar muþtuluyor
annemin sütü gibi ak.

Sosyal Medyada Paylaşın: