Ben Varken yokmuþ gibi yapma eyy güzel gözlü sevdam!
Beni bir varmýþ-bir yokmuþlarla yüz göz etme!
Etmeki yýllardýr beklediðim yüreðimi vereyim ,
yolunda kaybettiðim gizli verem’im benim..
Yeterince yüz göz oldum seninle...
Yüzün serildi gözlerimin önüne..
Gözlerin buluþtu gözlerimle....
Kana buladýn gönlümün biçare yalnýzlýðýný....
Oysa akýbetimde ölüm yoktu henüz...
Daha dalgalanmamýþtý kefenim hayatýn soðuk yellerinde!
Öldürdün beni!
Öldürdün de gömmedin bedenimi...
Attýn yüreðinin sevgisiz bodrum katýna..
Azap çekiyor ruhum yarim....
Gömülmek üzere o güzel gözlerine....
Yasin sureleriyle uðurlanmak istiyorum son yolculuðuma....
Oysa mezarýmý bile bilmiyor sevenlerim...
Yüreði yaralý annem kim bilir nasýl aðýt yakýyordur ardýmdan...
Hayatý aklýndan silen babam bile yazmýþtýr beni, belki gönlünün baþ köþesine..
Ve hiçbirþeyden haberi olmayan küçük kardeþim, uçurtma uçuyordur göðün en mavi yerine....
Ruhumun o uçurtmaya kavuþmasýna izin ver güzel gözlü yarim!
Kabir azabýna bile razý yüreðim...
Gel sen etme eyleme.....
Kanýyor yaram yaþ kalmadý gözlerimde....
Gözlerimin kahvesi aðlamaktan helak oldu...
Elaya çalýyor satýrlarým....
Koyu kahveydi gözlerim...
Acýsý koyuydu.....
Rengi kahve..
Bahtým kadar kahve...
Siyaha çalýyor sen böyle sürükledikçe düþlerimi...
Göm beni yarim...
Gözlerim çürümeden göm...
Toprak istiyor bedenim.....
Göm beni yarim...
Yüreðinin ortasýna göm...
Göm...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.