saymadan kaç kere özlediðini
yanarým demiþti ya kömürden gülüþe
sevdiðin aðaçlarýn yorgun týpýrtýsý
sýrnaþýr gizlenen hasrete
bak bu gelincik
gün düþerken göðün al yüzüne
engimine süzülen bir sana aþýk gönülcük
söz deðince düþüme
ölmeli biraz gözlerim açýlýp saçýlmadan
gölgene yedi bürümcük
gel, de eseyim aklýna
saklýmda uyuyan meltem gibi
perçemini sývazlayýnca güneþ
yeni bir adý olmalý mevsimin
yetmeyince yaprak cennet bitmeyince
kývýlcým saçar bahar kendine
duyuyor musun, beyaz
incecik ezgiler uzar þehirlerin tenine
sezdirmeden iner sýzlayan yerine
uzatsan elini tutacaksýn sanki
ah daðlar, yetiþir sesine yeliz çiçekleri
vurur kalbimize firar kusursuz dili
gel de öleyim
aðlamasýn ardýmdan þiirler dedi
.