Faili meçhul tüm cinayetlerin şahidi oluyorum ansızın.

Ey benim alfabemdeki kadîm Elif’ im,
Baþýný yasladýðýn omzuma bu gece
olay yeri süsü verdiler...
Kendime yolcu oluyorum bu gece.
Ardýma bakmadan yürüdüm koþar adým sokaklardan,
Dilimden düþen eski bir þarký ,
Þarkýnýn içinde adýn geçiyor hece hece...
Þimdi en çok sustuðum yerden baþlýyor,
Hiç kanamalý tüm yaralarým akmaya !
Düþlerime yokluk düþüyor !
Ýçimin boþluðu görünmüyor uzaktan bakýnca.
Gittikçe cesedime benziyorum,
Karanlýk metruk ve soðuk.
Bedenim kanayan bir yara oluyor.
Kanýyorum...
Yaðmurlar yaðýyor koþar adým kaçtýgým þehrin zifiri karanlýk sokaklarýna,
Islanýyor mezar taþlarý,
Ölüler suya kanýyorlar.
Faili meçhul tüm cinayetlerin þahidi oluyorum ansýzýn.
Sona eriyor ruhuma verdiðim mühlet...
Serin karanlýðýma bir yaðmur düþer artýk.
Senin karanlýðýma bir gül...
Küçük bir þaibe karýþýr dürüstlüðüne gecenin
Ve ben cesedimi alýp buralardan giderim...
Sosyal Medyada Paylaşın: