Gökkuþaðý yaðmura aþýktýr,
Gölgelerin bedeni, bir avuç güneþe...
Kimse bilmez kardan bir topun kalbini,
Bir çözülmez sevda onunki belki de!
Mecalsiz gün, gelecek yýla bile ayrýlmaya korkar,
Geriye dönse,þafaðý savunacak yaný yoktur aslýnda.
Ben onlarý çok iyi anlýyorum. Çünkü;
Kalbim, avcuna aþýktý o yýllarda.
Günahlar tohum atmaya korkmuyor artýk,
Kurþun yemiþ bir asker gibi nöbettedir af!
Yosun olmuþ iki kirpiðimden gelen,
Selamýmý aldýn mý bilmem?
Kýrýk iki hüzün tokalaþýr, ayrýlýðýn ardýndan,
Ýstifini hiç bozmadan, gelecek vedaya kadar.
Kirli bir sadakattir artýk, güvenin musallat taþýnda,
Ýsmin dilimden indi, taa’ ayak uçlarýma kadar.
Gözlerini semaya ektim ben,
Ýsmi olmayan kuþ sürülerine sýrlandým!
Bir þölenle uðurladým ayrýlýklarý,
Her gece saatimi, sana beþ kalaya ayarladým.
Nicedir duvarlara konuþuyor dilim
Ben ondan habersizim, en az senin kadar.
Arada kulak versem, korkarým, içim yanar,
Deli bir rüzgar benimki, duvarlarý yýkýp kýran!
Tutuþsa gönlümüz öbür dünyalara varmadan,
Sakýnýrým yine sitemlerimi vermem,elletmem!
Kokusu sinmiþ üzerime,biri sönmeden diðeri yakýlan tütünün,
Bir dumanlanmýþ sancýlý dem, kahvemle ki; sorma!
Tövbe zincirlerinle savur hadi beni,
Ona bakma, ölgün yarama,dinleme vebalimi.
Vicdanýn eli titrer sonumuzu yazmaya,
Veda volta atar, selamýz verilene kadar.
Öncesi sonrasý yok bu iþin,
Hava açtý kapattý, o geçen yýldý deðiþtik yok! Unutma!
’Gökkuþaðý geçen yýlda yaðmura aþýktý’
Þiþþþtt, Sus! Duyuyorum sesini, dinle bak;
O damlayan...
Ý
n
k
a
r!
//Bu sesle hipnoz edildim sanki//
Þiir, Yorum: ÞÝRÝN KELEBEK (Funda Mavi)