Ve ölüm, ellerime kaydı içimden.

Ey SEVGÝLÝ !
Ben senin gözlerini tavaf ederken,
kahrolasý tükeniþlerim suya iniyor.
Tecride meyilli uykusuzluðumun ensesini sývazlýyor,
mülayim heveslerin rüzgârý.
Yokluðundan ezberliyorum gülüþünü önce.
Geliþlerinin cehennemlerine denk geliyor yalnýzlýðým.
Tedavülden kalkmadan aþk al yokluðunu benden.
Terlemiþ bir uðultu saplanýyor, kulaðýmýn örsüne...
Çaresiz sesler doluyor, zamanýn kendini kovaladýðý düþlerime.

Suskunluðumun devrikebir makamýnda büyütüyorum,
ömre bedel sunulan harf kesiði aðlayýþlarýmý...
Meleði yanmýþ sað omzum sayrýk bir ölüme gönüllü þimdi.
Gücüm yetmiyor, hüznün göðsümü deþen karaltýsýnýn izine bile.
Ruhumu gerecek çarmýh aradým yýllarca...
“Ölmezsem öldüreceðim” korkum edilen bir tehditti bedenimde.
Fail olamadý ellerim...
Biliyordum, affedilmeyendim.
Ve baþka bakýþlar dedi “gitme”.
Gitmiþtin ve ben kalandým...
Senli yanlarýmý…
Bavuluma almamýþtým, içime almamýþtým.
Kovmuþtum her þeysizliðimden.
Ama ya dýþým...

Ve yalnýzlýk geceden baþlamýyordu artýk.
Oysa hüznün, yar kenti öksüzlüðünden kalmaydý.
Ama örtüktü her yaný.
Tutuktu sesim ve bir öykü baþlýyordu ömrümüzde.
Aðlýyordum ama serinletiyordu yaþlar ve iyi geliyordu bana...
Dilinden düþmesi için bazý kelimelerin, yalvarandým.
Ve ölüm, ellerime kaydý içimden.
Ölmeyi istedim, yarýnsýzlýðýmla.
Ölemedim...
Ölmedim, kanýtlamam gereken sevgimin ihbarcý suçlayýþýnda.
Ölmedim sevdiðimin son arzusunda.
Ölemeyendim sende...
Þimdi Bas zülfünün telini içime, daha senli kanasýn diye.
Severek kutsa beni...
Rengini as yüzüme .!
Sen imanýmýn aþk yanýydýn ve þimdi ALLAH’a imanýmdýr gözlerin ey YAR.!
Sosyal Medyada Paylaşın: