Sebepsiz yangınlardayım yine Yâr...

Sebepsiz yangýnlardayým yine Yâr...
Ýçimde söndüremediðim ateþin yakýyor sessizce
Seni unutamýyorum…
Ciðerlerime özlemini çekiyorum gizlice...
Kalbimi rehin almýþsýn çýkmazlardayým iþte.
Duy sesimi ey Yâr. !

Ýþte yine depremler oluyor sol yanýmda
Caným acýyor sensizlikten...
9 . (nokta) þiddetinde sarsýlýyor benligim.
Tarifsiz bir aþkýn içinde kimliksiz sorguya çekiliyorum.
Kamp kurdu duygularým büyük bir çatýþmanýn eþiðindeyim.
Ucunda ölüm,ucunda zulüm var Yâr...

Duyuyor musun kulaklarýmý saðýr eden bu kapkara sessizliði,
sensizligi ?
Göz yaþlarým Topraða deðme Arefesinde can çekiþiyor...
Ve ben Araf’a düþüyorum. . .
Kendimi hangi þiirimin dizelerine gömsem,
Olmuyor Yâr...

Ben ölsem bile dönmeyeceksin ,
biliyorum ...
Güneþ dogmayan günlere,yarýn’ý olmayan bugün’lere,
Ve hiç kimsenin düþünüpte anlatamadýgý,
yaþayýp isteyip te yaþayamadýgý anlarda ,
Ve ölüm’e inat,sensizlige inat seni sevdim Yâr...
Sosyal Medyada Paylaşın: