her söze þiirle baþlayýp gözlerine besmele ile bakýyorum
hiç korkmadan yýkanýyor bu yüzden umutlarým
el deðmeden öpüyorum huzurun kapýsýný telaþsýz
mavisini hiç yitirmemiþ bir okyanus dolduruyor içimi
sana benzeyen bütün yakamozlarý kalbime topluyorum
aklýmla kalbimin dansýnda þaþkýn bir eylem iþçisi ayaklarým
her adýmda bir bulut kaldýrýyor yerden gövdemi
en yüksek semadan gözlerine düþüyorum
tenimin her noktasýna yüzünün ikliminden harfler toplayýp
nefesinin geldiði her yerde aþk nöbetine duruyor dudaklarým
baþaklarý solgun kurak bir iklimin fukaralýðýndan düþtüm
dudaðýndan çýkan iki kanatlý söze
gölgesiyken hep üzerimden yürüyüp aldýrmayan her nesnenin
þimdi güneþi avuçlarýmda tutuyorum
karanlýktan uzanan bir ýþýk süzmesine tutundu parmaklarým
artýk ömrümü gülüþünle suluyorum
düþlerime yataklýk eden bütün dilekler sana koþuyor
hangi yola girsem sonunda yüz sürdüðümsün
hangi rüyaya niyetlensem tek gördüðüm
her duanýn sonunda amin sen olmuþsun
bak ! sakallarýmda yuvalayan kýrlangýçlar
parmaklarýna yol açmak için kanatlanýyor
Ahh! sevgilim
sen ki kalbimle kirpiklerim arasýnda bir yerdesin
ne zaman kýbleye dönsem aklýmda suretin
seni böyle seviyorum ya
Allah beni affetsin !
Þiir;Faik Danýþman
Seslendiren; Mehmet Ali Yalgýn