senin kadar bende istedim ayný hayale kardeþ olmayý
doldurmuþken varlýðýndan tüm benliðimi
ve gözlerinden seçmiþken ruhuma giydiðim elbiseyi
ben de istedim inan
ayný sabaha güneþ olmayý
erken uyandýrýlmýþ bir rüyanýn çocuklarýyýz artýk
biliyorum
ayný sokakta birbirine eþ düþmeyecek adýmlarýmýz
ayný sabaha uyanmayacak gözlerimiz
ve ben kendi kalemimden yazdýðým bir senaryoda
can vereceðim her sabah biliyorum
þimdi annesi sen olan öz bir þiirim
Lila isminde üvey bir kýzým olacak
oysa bana ait deðil elim
ve adýný duayla zikreden dilim
ben hala gözlerine baktýðým o güzelim yerdeyim
Ahh meleðim!
Kalbim bedenimden bir parça deðil artýk
yalan deðil
bir býçak yarasý daha alýyor seni her andýðýnda içim
yalan deðil
sana benzeyen küçük bir damlayken denizde ömrüm
sana adadým yalan deðil
sen bir dünya uzak dursanda benden
ben iki dünya senim yalan deðil
baþtan kaybedilmiþ bir savaþtý yüreðimize anlatamadýðýmýz
yüzümüzde anlýk beliren filizlere rengarenk çiçek isimleri verdik
…umutlandýk
koynunda uyuduk yýldýzlý kelimelerin
…sevdalandýk
oysa gardiyanýydý zaman tüm uzun bekleyiþlerin
ve önsözü olacaktý bütün kaybediþlerin
dibine düþen tohumun adýydý ayrýlýk
ayrýldýk…!
Faik Danýþman