ZARİ’NİN MEYHANESİNE AĞIT

-Doðduðum köyü ziyaretimizde yýkýlmýþ o tarihsel
meyhanenin yerini göstermiþtim Selahattin’e (Yolgiden) ve
oranýn þiirini yazýp kendisine adayacaðýmý söylemiþtim. Sözümü tuttum iþte.-


yýkmýþlar zari’nin meyhanesini ve zaman çarpýlmýþ,
þaþýrmýþ þimdi alýþkýn ayaklar, çaresiz ve derbeder,
nereye götürsünlerbu bedenleri, taþýnmaktan býkmýþ,
bu deniz gibi dalgalý kafalarý nereye götürsünler?
suyunu çekmiþ umut kuyusu, kopmuþ gönül telleri,
taþlaþýp kalmýþ þamatalarýn sisli yankýlarý yaz kýþ.
sanki unutturmak için o dost müdavimleri, birileri
yýkmýþlar zari’nin meyhanesini ve zaman çarpýlmýþ.

yok artýk gözümüzde büyüttüðümüz o avuç içi kadar yer,
o ayý inini anýmsatan, o duman kusan, o sihirli mekân:
pansumanlý masalar yok, yok ölü sinek kokan kirli örtüler,
yok o at sucuklarýyla ekþi birayý buluþturan camekân.
oraya bazen kýrk, bazen elli, bazen yüz kiþi nasýl sýðýþýrdý
sanki alan daraldýkça geniþlerdi alabildiðine yürekler,
küs olanlar barýþýr, yabancýlar tanýþýr ve kadehler yarýþýrdý.
yok artýk gözlerimizde büyüttüðümüz o avuç içi kadar yer,

türküler kaldý o mekândan, içimizde bugün hâlâ çýnlayan,
türküler kaldý, sahiplerini kýskanarak þevkle söylediðimiz,
haklýymýþ türkülerin ömrü sahiplerinden uzundur diyen ozan
çünkü türkülerden koþar gelirdi en gizli, en insancýl sesimiz.
sevdamýzýn iniltisine, hýncýn hançer sesine dönüþürdü türküler
yüzlere yürüyen kan olurdu, sonra da gözleri bürüyen duman
ve onlarý söyleyenler hep sýr olup seslerinin peþi sýra gittiler
türküler kaldý o mekândan, içimizde bugün hâlâ çýnlayan.

ne tuhaftýr vakit geçtikçe yalnýzlaþmaya baþlardý kalabalýk
çünkü elinde rakýsýyla koþardý herkese yalnýzlýk tek tek
ve doldukça kadehler, boþalýrdý gizler yüreklerden bir anlýk.
dertleri defetmek vardý sonra, sonra yaþlý gözlerle gülmek,
ardýndan, habire büyüyen kadehten korktukça küçülen gözler
etraftakileri görmek, onlarý bilmek, tanýmak istemezdi artýk
ve herkesin eline özerklik bayraðýný çömertçe verirdi kader
ne tuhaftýr vakit geçtikçe yalnýzlaþmaya baþlardý kalabalýk.

birden “haydi gidiyoruz” derdi zari o cýlýz, titrek sesiyle
ve kalkardý herkes koluna girip kendi çaresizliðinin
götürmek üzre tüm dertlerini gerisin geriye kendisiyle
kendisiyle götürmek üzre kokusunu o gizemli yerin,
götürmek üzre sýrlarýný paylaþmýþ olmanýn hafifliðini
kusmak üzre yol boylarýna korkularýný alkol zehriyle
yeni bir belirsizliðe býrakýrken herkes kendi kendini
birden “haydi gidiyoruz” derdi zari o cýlýz, titrek sesiyle

yýkmýþlar zari’nin meyhanesini, aðlamak benim hakkým!
köyümün en büyük cinayetidir bu, kendimi bildim bileli,
hasta hýrslarýn isterisidir bu saldýrý, bu katliyam, bu yýkým…
þimdi kimlere gitmeli acaba, þikâyetimizi kimlere bildirmeli?
ne düþler, ne anýlar örtülüp çürütülmüþ bu enkaz çukurunda
ve anlaþýlan yaþam bize artýk uzak, ölümse çok daha yakýn
çünkü geçmiþimize kýymýþlar, gençliðimize kýymýþlar burda
yýkmýþlar zari’nin meyhanesini, aðlamak benim hakkým!




Sosyal Medyada Paylaşın: