DEPRESYON

DEPRESYON

cinnet saatlerimi ben hiç düþünmemiþtim,
ama koptu ince ip, daðýldý boncuklarým;
en derin bir buzlukta piþiyor sanki içim
peþim sýra koþuyor doðmamýþ çocuklarým.

yol habire çoðalýp daralýyor önümde
adým neydi, kimim ben, nereye gidiyorum?
belki þu an konuðum bir önceki ömrümde,
belki bir kötü cine uþaklýk ediyorum.

çaðýran çan mý çaldý çýlgýnlar çarþýsýnda?
hoþt deyin þu köpeðe gölgemi kemiriyor.
bu kavga ne çöplükte, berduþlar arasýnda?
kim diyecek adýmý, adýmý kim biliyor?

çoðaldýkça daralýp uzayan bu yollarda
kendim miyim kendime yaklaþan adým adým?
durdum iþte, bekliyorum ve eminim þu anda
bana deðil, dayanacak son noktaya dayandým.

dolaþtý ayaklarým en çözülmez düðüme,
sömürdü gözlerimi bir gergedan, amansýz.
nasýl aðlarým þimdi sersefil öldüðüme
ve nasýl kaldýrýrým cenazemi, yapyalnýz?

yollar beni daðýtmýþlar – aþaðý ve yukarý.
bakýyorum etrafa þaþýrmýþ, sersem sersem:
ah, bire indirebilsem önümdeki yollarý,
ah, unuttuðum adýmý þöyle bir biliversem!

Sosyal Medyada Paylaşın: