DOLUNAY KORKUSU
ayýþýðý fena yapar beni. gül tozu mu bu
havayý tütsüleyen? ellerimi bul getir.
yaþýný göstermiyor saçýnýn dalgýnlýðý.
benim sevda saatlerim hep sarhoþ gelir.
yüzünü çekip çaldýðýn fotoðraf dijitalse
gözlerinin rengine inanmam zorunlu mu?
intihar etmiþ x, ‘u’ dönüþü yaparken
kýzkardeþi okumuþ ona son mektubumu.
dolunayda doðar hep en yalancý yýldýzlar
ve düþerler teker teker bir kemanýn teline.
benim sana haykýracak onca þeyim var,
hep birlikte çýldýrsak da bundan kime ne.
gülüþünün balkonuna çýksaydým keþke
sabýrlý bir merdivene dönüþtürüp acýmý.
sen gül bana, vur bana, hakaret et, süründür…
sor nerede yitirdim olamayan inancýmý.
ayýþýðý yýlan gibi kanýma sokulmakta.
dolunayda korkarým. çek git, bakamam aya.
o kadar çok kanlý kirli aðlamýþým ki ben
hiç günahsýz bir su gerek sesimi yýkamaya.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Emin Atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.