BIRAKILMIŞ KÖY

kýþý gitmez cinsinden,
baharý sanki ölmüþ,
yerinde donmuþ zaman,
bir masala gömülmüþ.
kör gözlerle bakýyor
sahipsiz pencereler,
baykuþlarýn zulmünden
kýsýrlaþmýþ geceler.
bacalar boyun bükmüþ
birini bekler gibi,
secdeye durmuþ çitler
fareler ev sahibi.
mezarlýk korkunç, ýssýz,
küsmüþ tüm rahmetliler,
ziyaretçi dostlarý
köpeklerle kediler.
buharlaþýp yitmiþ hep
þarkýlar, kahkahalar;
hüzün yaðar buluttan,
dereden hüzün akar.
ne yol belli, ne meydan,
can vermiþ canlý günler.
gelse bile mektuplar
yeniden geri döner.
telli kavaklar hasta
yaprak döküp habire
aðýtlar yakýyorlar
gidip dönmeyenlere.
yine rüzgâr esiyor
savuruyor soðuðu;
üþüyor anýlarda
bir köyün mutluluðu

Sosyal Medyada Paylaşın: