Ruha üflenmiþ sur, helak edilmiþ bir kimsenin ancak ölüm kalýntýsýdýr Ve yaþam avucumda ufalanýr…
Baþým bana kalsýn, sað baþým, sað yaným Her sola dönen sapak Çýkmaz bir sokaðýn en geniþ dönemeci oluyor ayakuçlarýmda Parmaklarým sýzlýyor Ömrüm dökülüyor bir çatýnýn saçaklarýndan Saçlarým ise kuþ yuvasýný andýrýyor Baþka rüzgârlar tarafýndan daðýtýlmýþ Divandan þiirler oturuyor gözümün içine Her biri yâre giderken yara almýþ kiþilerden bahsediyor Yar olacakken yar dibinde ölen dizelerden…
Dizlerim kanamakta Ayaküstü çok gitmiþliðim yordu beni Þimdi dizlerim soðuðun nabzýný tutuyor Ve olabildiðince aðýrlýðýnca fikrimin küfür ediyor…
Küflenmiþ bu sokaklar!
Örümcekler ise að kurmuþ düþtükleri baþýma.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsyantus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.