/sevdiðinde; piþman olmamalý insan...
sevdiðinde; periþan olabilmeli.../
-her þeyin bir kolayý var da, özlemin çaresi yok mu?
I-
kutlayýcýlar geldi ilkin
ölen kalabalýðým için
yaþayan bir yalnýzlýk uydurdum
içinden senli sözler geçen nehirler buldum
bilmiyorsun
her gece kýrmýzý þiirler yazýyorum
çok kanýyor ve hep yanýyor
kan kaybediyorum..
üzerim açýkta kalmýþ gibi uyurken
her yaným tutulmuþ hayata
parmaklarýmda panik atak notalar
-kalbim üþüyor-
mermi izi bu tenimdeki nakýþ
tap taze travmalar peydahlayan
kutsal söz yanýklarý
II-
ah incelikler
inceldiði yerden kopan incelikler
buhranlarýmýz nasýl da þýk duruyor
iki beden büyük kalplerimizde
bak!
her þey resmedilmiþ tuvallerde
küsmeler bile dokunaklý deðil artýk
herkes yabancý maskelerine
küfürlerse çok tanýdýk
uzaktan seyredilesi aþklar
üç artý bir
deniz manzaralý; tek kiþilik köþklerde
kovalanan yankýlar
-ki onlar da bir zamanlar aþýktýlar
III-
bilirim
herkesin bir karanlýðý var
gözleri baðlý; bir oyunun göbeðinde
ýþýk yaksan kim duyar!
tutamadýklarý sözler var
kaçamadýklarý düþler
edemedikleri yeminler
herkesin bir daðýnýklýðý var
kendi karma/þýklýðýnýn düzeninde
ölür gibi seven/sever gibi ölen
sonra yakalanýp bir asi yaðmura
pürüzsüz sancýlar yetiþtiren
yaþamýn vakur heybetine
-kýrýntýlar var/en talihsiz tahlillere gebe
IV-
ah!
bu gece seni göremeyeceðim
gözlerimi öldürmektir bu
can çekiþmektir sensizliðin gergefinde
çok bilmeceli dokundun
o çözümsüz bulmacanýn
çýkmaz sözcüðüydün sen
bir varmýþ bir yokmuþ
döþümüzde yankýlanan susku
yarasa gibi tepe taklak
isyan boþluðu gibi kuþku
insaným; eþsiz acýlar yetiþtiriyorum
-ki her acý kutsaldýr!
ama ’acým kusurlu’
umudum gasp edilmiþ
yeniden öldürseler / bir daha ölürüm
V-
bilmiyordun
ne yurtsuzluk / ne kimliksizlik
sargýn güz sabahý
gözlerinsiz bir serinliðe uyanmak
hasattan sonra topraðýn yorgunluðu
nadas yalnýzlýðý gibi bu endiþeli korku
iðde çiçekleri dargýn
açarken kýrýlasý petek
kim gömdüye giden ümitsizlik
onun için böyle ürkek
eskiden kalma yaþlý bir alýþkanlýk
tabakamda týka basa bir aðrý
takvim köþelerinde unutulan
tarihlerin yaralý çýðlýðý; kayýp
VI-
ayrýlýk; arka bahçede feryat figan
yýrtýk fotoðraflar sýzlýyor
muþtularken ölen mutsuzluðumuzu
kor taneleriyle
topraðý yapýþtýrýyoruz çatladýðý yerden
yaþayan cesetlerimizle
her acý kendini öldürür / aþk’ý incitmemek için
enkazýný kaybetmiþ bir gömü kalýr geriye..
fulya/eylül2011