palyaço

/bugün yapamazmýþ palyaço maskesini hüzünlerde unutmuþ
palyaço azýcýk yorgunmuþ, biraz acýklý hikayeler okumuþ
annesi neden doðurmuþ sanki, her þey bir anda olmuþ
palyaço kýsa ömürlü bir gelincik kadar kýrýlgan
insanlar rüzgar gibi hýrçýn -bazen- dehþet verici soluklarý
öldürmek için esiyorken gelinciðe o aceleci halleri
olanlar olmuþ.../





hayat alabildiðine sýradan
ve ben alabildiðine hoyratým bugünlerde
dudaklarým gülümsüyor yalpalayan çocukluðuma
ama kopmuþ bir dal gibi inanmýyorum iyileþeceðime



benim gökyüzüm biraz eflatun
yýldýzlarým karýnca sürüsü gibi
haraç verilmiþ biraz tezat
çeliþkilerim mis kokulu hanýmeli
ihsan etse de, gölgesini alýp gitse
bitmese yahut bu bir latife



üryan bu geceler üryan
anadan doðma tuzak benim gitmelerim
-ki ben hiçbir zaman hiçbir yere gidemedim-
gözlerim istemekle yalvarmak arasý bulut
aklým ziyan, aklým talan, aklým biraz düþ kovaný
eksik bir þeyler, iðneli fýçýlarda oluk oluk akan hevesler



renkler içinde yiten benim, maskesini kaybeden ben
artýk kimseyi de güldüremem kendime
gerçek yüzüm ve dudaðýma bulaþmýþ hüzünle



ben doðmadým henüz onun içinde
ýslak sözü uygun gözü arýyorum þiirime
en fiyakalý cümleyi o’na yazacaðým
bir kez gülümsesin yeter güneþe



ben hiç büyümedim gözlerim kapalýyken
gördüðüm bu düþ hayat sadece
ben rüyalarýmý arýyorum çer çöp içinde
gözlerim görmekten yorgun –görebildiklerini-
yalnýzlýðýmsa delice koþuyor arap atlarý gibi



bir gün palyaço dedi ki;
bugün gülmesem
biraz aðlayabilsem
ne olur sanki?


alabildiðine sustuk, palyaço, ben, gamzeleri
gözyaþlarýmýz bütündü ve biraz dalgýndýk
kayýp düþlerinin u-mutsuzluðunu
med-cezir aþklara savurduk

sonra iþtahla bir daha sustuk






fulya/nisan2011










Sosyal Medyada Paylaşın: