fesleðendir kadýn...
içine dökülür gözyaþlarý, el deðince saçýlan kokusu bundandýr
sana gelirken anne
tüm yollarý unutuyorum
her yol sana çýkar sanýyorum
kayboluyorum
geceye sesimden yekpare bir çýðlýk düþüyor
ne zaman seni düþünsem, sana benziyorum
büyümüyorum senin kýzýnken, sadece bekliyorum
beni dinler gibi yapan düþlerimin
tozunu alamýyorum hissederken
avuç içlerine yaðamýyorum nur gibi
neresinden tutsam hayatýn, ayrýlýk
bir yanýlgý bulaþýyor ellerime, zaman
belki yalnýzca zaman
al beni koynuna anne
masallar bizi / biz zamaný avutalým
anne uzaklarý yakýn etsene
beni benden geri getirsene
duysana kalbimin davullarýný
yakalasana anne
uçan balonlar gibi ellerimden kayan umutlarýmý
en güzel yerinde biten masallarýn kederli sayfalarýný
yýrtsana geleceðimden, acýklý sonlarý
umutsuzum
ayrýca yalnýzým, yabancýyým bu düzene
sesler ve yüzler yalancý bir rüzgar
belki kayýp yýldýzlar ardýnca bilinmeyen boþluklar...
örselendi yine sahipsiz heveslerim
bir uçurtmanýn kuyruðunda kaybettim çocukluðumu
geceye kanrevan bir öykü gibi bulaþtý sözlerim
çamurlaþmýþ piþmanlýklar hücrelerimi deliyor sanki
siper olamýyorum anne kimselere
kendime bile seslenmekten aciz
kendime bile çare aramaktan yorgunum
anne afiþe oldum
yerin diplerinden yer beðeniyorum yurtsuzluðuma
uzaklarý yakýn edemiyorum
gidemiyorum derman aradýðým yarýnlara
paslanmýþ bir feryat yükseliyor içimden
ispiyonculuk yapýyor sýrrým
kefil olamýyorum hafýzam için
güvensizim anne
bir hasretle kopar sandým fýrtýna
bir sevmekle geçer sandým yangýným
pervane oldum kendimi deðirmen sandým
kendi eksenimde dönmekten döndü baþým
baþka yol yokmuþ sana çýkan
bana açýlan kapý yokmuþ
ben kirlensemde
temiz kalan
anne..
bir ilahisin içimde
mistik kentinin etrafýnda dönüp duran
ben avare, ben divane, ben..
kaybolmuþ bir kýz çocuðu
dilimde dua, okusam, okusam
anne..
anne..
anne beni diriltsene
böyle yaþayamýyorum
...
fulya/temmuz2011